Kolejna uczta duchowa dla melomanów w „Sokole”
Kolejna uczta duchowa dla melomanów w dąbrowskim Kinie „Sokół”, dzieło genialnego mistrza opery – Giacomo Pucciniego (1858–1924) „MANON LESCAUT” zostanie pokazane w ramach cyklu transmisji z „Metropolitan Opera” w Nowym Jorku.
Retransmisja premiery tegorocznego sezonu, dramatu lirycznego w czterech aktach z 1893 r. dobędzie się w sobotni wieczór 12 marca o godz.18:45.
Autorami libretta są: Giuseppe Giacosa, Luigi Illica, Ruggero Leoncavallo, Domenico Oliva, Marco Praga, Giacomo Puccini i Giulio Ricordi
Obsada: Kristine Opolais jako Manon Lescaut, Roberto Alagna (zastępuje chorego Jonasa Kaufmanna) jako des Grieux, Massimo Cavalletti jako Lescaut, Brindley Sherratt jako Geronte, soliści, chór, balet i orkiestra The Metropolitan Opera, Fabio Luisi – dyrygent.
Realizatorzy: Sir Richard Eyre (reżyseria), Rob Howell (scenografia), Fotini Dimou (kostiumy), Peter Mumford – światło, Sara Erde – choreografia.
Powieść Abbe Prevosta „Historia kawalera des Grieux i Manon Lescaut” stała się niemal w jednym czasie inspiracją dla dwóch oper dwóch znakomitych kompozytorów: Masseneta i Pucciniego. Włoski kompozytor przeczytał partyturę swego kolegi jeszcze przed premierą i uznał, że sam lepiej oddałby dramatyzm zawarty w historii płochej Manon, rezygnującej z miłości dla bogactwa, co doprowadzi ją… do śmierci na bagnach Luizjany.
„Manon Lescaut” Pucciniego rzeczywiście odniosła ogromny sukces. Warto zauważyć, że opera warszawska wystawiła to dzieło zaledwie dwa lata po prapremierze, Nowy Jork – rok później. Nową inscenizację opery Pucciniego Met powierzyła Richardowi Eyre, którego spektakl „Carmen” bije rekordy popularności na tej scenie i podczas transmisji w HD.
Przedstawienie trwa około 3 godzin i 35 minut (w tym 2 przerwy)
Jonas Kaufmann z powodu choroby odwołał swoje występy w tym sezonie w nowej inscenizacji „Manon Lescaut” Pucciniego w Met. Jonasa Kaufmanna zastąpi tenor Roberto Alagna, gwiazda The Metropolitan Opera, obecnie święcący tryumfy jako Canio w „Pajacach” na nowojorskiej scenie. Tym samym śpiewak zadebiutuje w partii des Grieux w „Manon Lescau”, której jeszcze w swojej karierze nie wykonywał. Aby mieć czas na przygotowanie się do występu w premierze „Manon Lesacaut” 12 lutego, Roberto Alagna był zmuszony zrezygnować z reszty swoich występów w partii Cania w Met. Francuski tenor, który wystąpił w ponad 100 spektaklach Met od 1996 roku, przygotowywał się już do partii des Grieux w serii spektakli w 2006, które jednak zostały odwołane, co oznacza, że w lutym w Nowym Jorku zaśpiewa tę rolę po raz pierwszy w życiu.
Streszczenie libretta
AKT I
Wieczorem na placu miejskim, przy którym znajdują się znane karczmy i domy gry, gromadzą się młodzi ludzie. Student Edmund śpiewa o urokach młodości. Wchodzi des Grieux, pogrążony w melancholii. Jego zachowanie staje się obiektem żartów zebranych. Tymczasem na plac zajeżdża karetka pocztowa z Arras, z której wysiadają Manon, jej brat sierżant Lescaut oraz Geronte. Des Grieux momentalnie zakochuje się w przepięknej Manon Lescaut. Podsłuchuje jej rozmowę z bratem, z której wynika, że młoda dziewczyna, zgodnie z poleceniem swojego ojca, ma wstąpić do klasztoru. Mimo tego, des Grieux podchodzi do niej, gdy jej towarzysze oddalają się na chwilę i prosi o spotkanie. Dziewczyna zgadza się.
Wracają Lescaut i Geronte. Ten drugi, stary już urzędnik państwowy, także zachwyca się piękną Manon. Gdy Lescaut dołącza do grupy studentów, by zagrać z nimi w karty, Geronte planuje porwanie dziewczyny, jednak podsłuchuje to Edmund i ostrzega des Grieux. Ten ostatni wyznaje Manon miłość i przekonuje ją, by pojechała razem z nim do Paryża opuszczoną karetką pocztową. Lescaut i Geronte ścigają ich.
Akt II
Dom Geronte w Paryżu
Manon opuściła des Grieux, gdy skończyły mu się oszczędności i została kochanką Geronte, za zgodą swojego brata. Kiedy przychodzi ją odwiedzić, Manon opowiada, że stary Geronte nudzi ją, i że żałuje lekkomyślnego porzucenia zakochanego w niej des Grieux. Jej złego humoru nie są w stanie poprawić sprowadzeni przez kochanka muzycy i tancerze. Po ich odejściu wychodzi także Geronte. Tymczasem Lescaut, pragnąc szczęścia siostry, sprowadza des Grieux. Kochankowie wyznają sobie niegasnące uczucie, jednak Manon nie umie zdecydować się na ucieczkę i ponowne życie w ubóstwie, porzucenie bogactwa domu Geronte.
Geronte wraca tymczasem, ironicznie pozdrawia des Grieux, Manon oznajmia mu, że nie może dłużej z nim być. Geronte wychodzi, zaś Manon i des Grieux cieszą się z odzyskanej wolności. Lescaut prosi ich, by czym prędzej uciekali, jednak próżność kobiety uniemożliwia jej porzucenie przepychu, jaki ją otaczał. W międzyczasie Geronte wraca z żołnierzami, którzy zabierają Manon do aresztu, nie pozwalając des Grieux iść razem z nią.
Akt III
Manon została aresztowana jako nierządnica i ma zostać deportowana. Wysiłki des Grieux w celu jej uwolnienia nie powiodły się i kobieta ma razem z innymi więźniarkami zostać wysłana do Luizjany. Lescaut przekupuje strażnika, by ułatwić siostrze ucieczkę, jednak ten plan zawodzi. Manon dołącza do grupy wsiadających na statek i ma być wywieziona mimo litości, z jaką patrzy na nią, tak młodą i piękną, tłum. Rozpacz des Grieux sprawia, że kapitan statku pozwala mu wyjechać za ocean razem z ukochaną.
Akt IV
Des Grieux i Manon osiedlili się w Nowym Orleanie, jednak na urodę kobiety zwrócił uwagę bratanek gubernatora, co stało się przyczyną pojedynku z des Grieux. Kawaler, myśląc, iż zabił swojego przeciwnika, ucieka razem z Manon na pustynię, licząc na odnalezienie schronienia w jednej z wiosek założonych przez osadników brytyjskich. W czasie długiej i wyczerpującej wędrówki kobieta traci siły. Próba dostarczenia jej wody nie przynosi powodzenia i Manon Lescaut umiera w ramionach zrozpaczonego des Grieux.
DDK
