Jorcajt w jidysz oznacza święto cadyka, obchodzone w rocznicę jego śmierci. W jorcajt odwiedza się groby zmarłych, odmawia kadisz, kładzie kamyczki na macewie.
Do zwyczajów związanych z rocznicą śmierci należą także: post indywidualny, zapalenie świecy jorcajtowej (mającej płonąć 24 godziny), studiowanie Tory, recytacja psalmów przy grobach świątobliwych zmarłych. W tradycji żydowskiej jorcajt jest dniem radosnym, stąd np. w rocznice śmierci słynnych rabinów pomija się smutniejsze modlitwy.