Zapraszamy do obejrzenia relacji filmowej z Koncertu Bardów poświęconego pamięci Przemysława Gintrowskiego – Jan Pietrzak, Andrzej Kołakowski, Lech Makowiecki,  Dawid Hallmann, Tomasz Lewandowski.

5th Azoty Tarnów International Jazz Contest rozpocznie się 29 października, ale już dziś wiemy, kto jesienią odwiedzi Tarnów. Gościem specjalnym tegorocznej jubileuszowej edycji festiwalu będzie amerykański saksofonista, laureat GRAMMY AWARD Kenny Garrett.

Garrett swoją karierę rozpoczął grając w Orkiestrze Duke’a Ellingtona, prowadzonej wtedy przez Mercera Ellingtona, syna legendarnego założyciela big bandu. Sześć lat późnej w 1984 roku dwudziestoczteroletni saksofonista nagrał swoją pierwszą płytę: „Introducing Kenny Garrett”.

Dziś nazywają się Ray Manzarek And Robby Krieger Of The Doors. Wraz z towarzyszącymi muzykami zagrali koncert inaugurujący VI Festiwal Legend Rocka w Dolinie Charlotty. Kto 13 lipca był i widział, nawet jeśli musiał jechać 700 kilometrów, na pewno nie żałował. To był magiczny, sentymentalny i – co by nie mówić – wzruszający wieczór.

Zanim przejdę do występu, słów kilka o zmieniającej się Dolinie Charlotty. To wspaniałe miejsce do wypoczynku. O jego walorach można by długo, ja jednak o samym amfiteatrze, który uważam za najsympatyczniejszy, a nawet za najlepszy brzmieniowo otwarty obiekt koncertowy w Polsce. Oczywiście, jeśli ktoś lubi stadiony i mega show na 100 tysięcy osób, to Charlotta nie jest dla niego.

V Spotkanie Kultur zakończyło tegoroczne, wyjątkowo bogate w liczne atrakcje, Dni Dąbrowy Tarnowskiej. Były koncerty zespołów reprezentujących różne trendy muzyczne od roma folk („Los Bomberos”) po ska („Skangur”) oraz miejscowy, dobrze znany, zespół działający przy DDK – „Suchy Chleb dla Konia” (rock).

Dopełnieniem Spotkania Kultur i Dni Dąbrowy Tarnowskiej był Małopolski Piknik Europejski, ale najwięcej gości zgromadził, jak co roku, występ gwiazdy wieczoru (tym razem był to znany polski zespół „Wilki”).

Optymalizacja Crew i MaxFlo Records zapraszają na Hip Hop Party 20 lipca do klubu Europa w Dąbrowie Tarnowskiej. Na imprezie, podczas koncertu OPTYMALIZACJI CREW, zostanie premierowo wykonany materiał z 1 solowej płyty Krzaka (Pjk) – „Nie ma rzeczy niemożliwych”.

Swój materiał zaprezentuje skład NGC, a jako gwiazda wieczoru wystąpi niekwestionowany klasyk gatunku RAHIM (ex. Paktofonika) wspierany przez Minixa i Dj’a Bambusa, który zaprezentuje przekrój swojego dorobku artystycznego więc na pewno nie zabraknie klasyków, które zna każdy, jak i nowych smaczków.

Są przynajmniej dwa powody, żeby sięgnąć do schyłkowego krążka zespołu Free. Po pierwsze znakomity wokalista tej formacji – Paul Rodgers zaśpiewa podczas sierpniowej odsłony VI Festiwalu Legend Rocka w Dolinie Charlotty, a po drugie (choć może bardziej po pierwsze) w czerwcu przypada czterdziesta rocznica wydania płyty Free At Last.

Free to jedna z moich ulubionych kapel w historii rocka. Nie tak dawno usłyszałem jak Sebastian Riedel (syn Ryszarda) tłumaczył, że nazwa jego formacji Cree powstała jako pewnego rodzaju nawiązanie do zespołu Free. Oczywiście nie chodziło mu w tym o muzyczną wtórność wobec brytyjskiej legendy, bardziej chodziło o szacunek wobec blues-rockowej tradycji, którą przed laty muzycy Free współtworzyli.

26 kwietnia 1969 roku na szczyt angielskiej listy singlowej wszedł krążek Get Back. Powinien stanowić singlową forpocztę ostatniego albumu zespołu – Let It Be. Stało się jednak inaczej. Wcześniej świat usłyszał Abbey Road.

Druga strona krążka Get Back zawierała utwór Don’t Let Me Down. O obu kawałkach perkusista The Beatles, Ringo Starr, wypowiadał się następująco:„Get Back” jest dobrym utworem. Poczułem, że w tym numerze dajemy czadu. Podobnie było z „Don’t Let Me Down”. To były fajne numery. Proste i surowe – taki powrót do korzeni. Zrobiłem wejście do „Get Back”, które zabrzmiało dobrze i często je potem naśladowano.

Zasadniczy materiał siódmego album zespołu T.Rex był rejestrowany wiosną 1972 roku. The Slider wydano niespełna 40 lat temu, w lipcu. Album, obok wcześniejszego – Electric Warrior, jest uważany za najlepszy w dyskografii grupy, uznaje się go także za jeden z najważniejszych krążków w historii glam rocka.

Ilekroć sięgam do płyt z tak odległych czasów, tylekroć odbywam podróż sentymentalną. Ponoć, z wiekiem, jest to zjawisko coraz bardziej naturalne, a tak się składa, że nagrania z albumu The Slider zawsze kojarzyć mi się będą z beztroskim czasem, kiedy byłem „zadurzonym w muzyce” smarkaczem.