9 lipca 1946 roku urodził się Bon Scott – pierwszy wokalista zespołu AC/DC. Co by nie pisać o tym szalonym rockandrollowcu, był postacią ważną. Był facetem, który bardzo mocno pomógł kapeli w osiągnięciu rockowego panteonu, a dla wielu fanów pozostał legendą do dziś.

W latach 1976-1978 sporo słuchałem AC/DC, ba, chętnie udostępniałem moje szpulowe nagrania wszystkim, którzy tę kapelę chcieli poznać szerzej. Pamiętam, że moim ulubionym numerem był wówczas The Jack z płyty High Voltage, choć oczywiście kawałek Whole Lotta Rosie porywał mnie swoim wulkanicznym wykopem.

Był nieprzeciętnym, uwielbianym przez kobiety wszechstronnie utalentowanym artystą. Był twórcą, który nie tylko wśród rockmanów uchodził za erudytę.

Był, jak chcieli niektórzy „Dionizosem zrodzonym z piany morskiej”. Był też ćpunem, alkoholikiem i nieprzewidywalnym, nieznośnym bachorem. Zmarł 3 lipca 1971 roku w Paryżu.

24 czerwca urodziny obchodzi jeden z najciekawszych twórczo, najlepszych technicznie, a zarazem najbardziej szanowanych gitarzystów w historii rocka.

Miałem 13, może 14 lat, gdy – z kilkuletnim poślizgiem – w III programie PR po raz pierwszy usłyszałem płytę Cosa Nostra Beck-Ola formacji The Jeff Beck Group. Nagrawszy ją na taśmę, często do niej wracałem. Była dla mnie zbiorem świetnych, mocno osadzonych w bluesie numerów, które miejscami brzmiały z iście hard rockowym wykopem.