Nie wiadomo dokładnie kiedy na skraju Puszczy Sandomierskiej powstała wieś, którą najpierw nazwano Dambrowa, później także Dobrowa, Dąmbrowa, wreszcie Dąbrowa. Nie wiadomo również kiedy dokładnie wieś stała się formalnie miastem.

Właściciele majątku – Lubomirscy – chcieli by miejscowość od ich nazwiska nazywała się Lubomierz, ale nazwa ta nie przyjęła się, a Dąbrowę, by odróżnić ją od innych miejscowości o takiej samej nazwie zaczęto nazywać Dąbrową koło Tarnowa, a w końcu Dąbrową Tarnowską.

11 kwietnia 2011r. w Gimnazjum im st. sierż. Ignacego Łazarza PS. ,,Lot” w Podlipiu odbyły się uroczyste obchody uczczenia ofiar zbrodni katyńskiej i katastrofy smoleńskiej.

W uroczystości udział wzięli: Wicestarosta Powiatu Dąbrowskiego Robert Pantera, Wójt Gminy Bolesław Kazimierz Olearczyk, Sekretarz Gminy Bolesław Rafał Nowak, Przewodniczący Rady Gminy Bolesław Zbigniew Łata, krewni porucznika Stanisława Kaczówki zamordowanego przez NKWD w Charkowie w 1940 roku, poczty sztandarowe, Dyrektor Gimnazjum, Grono Pedagogiczne, młodzież.

Od dziewięciu lat w stolicy Powiśla Dąbrowskiego pod hasłem „Nie masz już w Polsce żydowskich miasteczek…”

Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych nr 2 w Dąbrowie Tarnowskiej i Dąbrowski Dom Kultury organizują, pod patronatem honorowym Starosty Dąbrowskiego DNI PAMIĘCI O HOLCAUŚCIE I PRZECIWDZIAŁANIU ZBRODNIOM PRZECIWKO LUDZKOŚCI.

Pisząc przed dwu laty o Adolfie Rudnickim, jego dzieciństwie spędzonym w Żabnie, w środowisku tutejszych chasydów – zakończyłem swój tekst refleksją: „Leksykony polskie podają, że Rudnicki urodził się w Warszawie Ale czy na pewno? Z żywota jego rodziców nie wynika, aby opuszczali w tym czasie Galicję. Nie mam na to dowodów, ale poszlaki wskazują, że urodził się w galicyjskim Żabnie pod Tarnowem”. Wspomniałem też, że przecież zachowały się niektóre księgi metrykalne z tego czasu, więc sprawdzenie faktu urodzin Arona Hirszchorna w Żabnie nie powinno nastręczać trudności (Gazeta Żabnieńska Nr 1, styczeń 2002).

W lipcową noc 1944 r. na polanie pod Tarnowem, otoczonej przez miejscowych chłopów z konspiracji, wylądował aliancki samolot. Kilka godzin później maszyna dotarła z powrotem na Zachód. Tak w ręce aliantów trafiła tajemnica niemieckiej „cudownej broni”: rakieta V-2, zdobyta przez AK i przerzucona na Zachód dzięki polskiemu Podziemiu. 19 września 2004 roku w Wał-Rudzie w gminie Radłów, w 60. rocznicę tamtych wydarzeń odsłonięta została tablica pamiątkowa, poświęcona Akcji III Most.

Szczucin nad Wisłą – całkiem znakomite miasteczko, będące w XIX w. w rękach rodziny Husarzewskich, o czym świadczą epitafia w pięknym barokowym kościele pw. św. Marii Magdaleny, w którym są polichromie Karola Frycza i ładne sklepienie kasetonowe. Dla historyka Tarnowa Szczucin jawi się jako miasto na antypodach Ziemi Tarnowskiej, leżące w samym epicentrum Powiśla. Kiedyś, w czasach zaborów, miasto graniczne na Wiśle, tu przebiegała granica między Galicją a Królestwem Polskim, czyli między zaborem austriackim a rosyjskim. Miasteczko, które było końcową stacją legendarnej już dzisiaj linii kolejowej Tarnów-Szczucin, likwidacja której nastąpiła kilka lat temu, dodam od siebie – barbarzyńska likwidacja w dobie zachwytów nad urokami i walorami regionalizmów.

Rabacja to jedno z najbardziej tragicznych zdarzeń na naszej ziemi, zginęło wówczas około 1100 osób. Teraz można poznać niepublikowane dotąd wspomnienia 17 letniej dziewczyny, świadka tych ponurych dni. Rabacja zwana „Rzezią Galicyjską”, rozpoczęła się w lutym 1846 roku i pochłonęła około 1100 ofiar, głównie ziemian.

20 lutego 1856 roku w kłębach pary i dymu, wśród huku, zgrzytu i gwizdu wjechał na tarnowski, prowizoryczny jeszcze dworzec kolejowy pierwszy pociąg. Nastąpiło oficjalne uruchomienie linii kolejowej Kraków – Bochnia – Tarnów – Dębica. Trasa miała 111 km dla regularnej komunikacji towarowej i pasażerskiej.

Dąbrowiecki, urodzony 19 listopada 1861 roku w Dąbrowie syn urzędnika państwowego, po zaliczeniu czterech klas niższej szkoły realnej w Tarnowie i Lwowie zdecydował się na zawodową służbę wojskową. Ten absolwent Wojskowej Wyższej Szkoły Realnej w Maehrisch Weisskirchen i Akademii Wojskowej w Wiener Neustadt doszedł w austriackiej armii do stopnia generalskiego. Szlify wysłużył sobie wprawdzie nie na polu bitwy, nie w oddziałach liniowych, lecz w żandarmerii – ale czy można z tego czynić zarzut?