„Cyganeria” Pucciniego w „Sokole”

Kolejne wydarzenie artystyczne w stolicy Powiśla Dąbrowskiego. Jeszcze nie ostygły emocje po „Rusałce Antoniego Dvoraka (w rolach głównych: Renee Fleming i Piotr Beczała), a już zbliża się czas bezpośredniej transmisji z Metropolitan Opera kolejnego spektakularnego hitu, jednej z najważniejszych oper w historii – „Cyganerii” Giacomo Pucciniego.

W dwa tygodnie po „Makbecie” z The National Theatre w Londynie kino cyfrowe „Sokół” zaprasza w sobotni wieczór 5 kwietnia o godz.18:45 na następną ucztę duchową w świetnej, międzynarodowej obsadzie.

W „La Boheme” („Cyganeria”) wystąpią: Anita Hartig (Mimi), Susanna Phillips (Musetta), Vittorio Grigolo (Rodolfo), Massimo Cavalletti (Marcello), Patrick Carfizzi (Schaunard), Oren Gradus (Colline), Donald Maxwell (Benoit/Alcindoro). Twórcy inscenizacji: reżyseria i scenografia – Franco Zeffirelli, dyrygent – Stefano Ranzani, kostiumy – Peter.J.Hall, reżyseria światła – Gil Wechsler to gwarancja najwyższego światowego poziomu spektaklu.

To klasyczna inscenizacja jednej z najsłynniejszych oper świata, od ponad 30 lat cieszącej się niesłabnącym powodzeniem publiczności Met. Dlatego też kierownictwo teatru postanowiło po raz drugi zrealizować transmisję „Cyganerii” (pierwsza odbyła się w 2008 roku), jednak tym razem dało szansę początkującym śpiewakom, których zaprosiło do wystąpienia w tym przedstawieniu. Widzowie zatem znów będą mogli wzruszać się losami nieszczęśliwej miłości hafciarki Mimì i poety Rodolfa, ubogich mieszkańców XIX-wiecznego Paryża, których postaci wykreują młodzi i bardzo obiecujący artyści.

Fabuła

Byli biedni, ale szukali szczęścia w drobnych przyjemnościach i zabawie; nie mieli pieniędzy, ale żyli sztuką i miłością… paryska bohema, poeci, malarze, muzycy. „Cyganeria” to jeden z tych operowych klejnotów, który od dnia premiery zachwyca obyczajowym realizmem, muzyczną subtelnością, poruszającą, pozornie nieefektowną, dramaturgią. Arcydzieło Pucciniego rozgrywa się w statycznych obrazach, brak tu oszalałych zwrotów akcji, ale wszystko logicznie i emocjonalnie z siebie wynika: Mimi, piękna gryzetka, musi umrzeć w ramionach czułego Rodolfa, nie ma na to rady, wiemy to od pierwszej sceny. I od pierwszej sceny chcemy, żeby było inaczej. Dlatego łzy w finale są zawsze te same.

Przedstawienie trwa około 2 godzin i 55 minut (w tym 2 przerwy).

Giacomo Puccini

Urodził się w mieście Lukka w rodzinie muzyków. Ojciec, Michele Puccini (1813-1864), prowadził orkiestrę miejską, był także organistą w katedrze i kompozytorem muzyki religijnej. Dziad, Domenico Puccini (1772-1815), był również kompozytorem, autorem utworów orkiestrowych i fortepianowych. Muzykami byli także pradziad Antonio (1747-1832) i prapradziad Giacomo (1712-1781). W wieku pięciu lat, po śmierci ojca, mały Giacomo został wysłany do nauki u wuja, którego zdaniem chłopiec był niezbyt zdolny i przede wszystkim mało zdyscyplinowany. Tym niemniej Puccini został organistą. Zainteresowanie teatrem operowym wzbudziło w nim podobno przedstawienie Aidy Verdiego w Pizie. Pierwsze zachowane kompozycje Pucciniego pochodzą z lat 1876 (Preludium na orkiestrę e-moll) i 1877 (kantata i motet).

W latach 1880-1883 Puccini studiował w konserwatorium w Mediolanie, gdzie był uczniem Amilcare Ponchiellego i Antonia Bazziniego. W roku 1883 wziął udział w konkursie na operę jednoaktową, zorganizowanym przez wydawcę Sonzogno. Chociaż jego opera Le Villi (Rusałki) nie otrzymała nagrody, została jednak wystawiona w 1884 w Teatro dal Verme w Mediolanie. Dzieło zwróciło uwagę wydawcy Ricordiego, który zamówił u Pucciniego następną operę, Edgara (wystawioną w La Scali w 1889). Premiera Edgara nie była jednak sukcesem i opera ta jest do dziś bardzo rzadko wystawiana.

Przygnębiony nieudaną premierą Edgara, Puccini pracował jednak nad kolejną operą – Manon Lescaut. W tym czasie zamieszkał w małej miejscowości Torre del Lago, nieopodal miasta Lucca. Początkowo wynajmował tam mieszkanie, ale po wielkim sukcesie swojej trzeciej opery zbudował tam sobie willę, która pozostała jego ulubionym domem do końca życia. Premiera Manon Lescaut odbyła się 1 lutego 1893 r. w Turynie.

Światowy sukces przyniosła mu dopiero Cyganeria (La Bohème). Z późniejszych dzieł największą popularnością cieszą się: Madame Butterfly, Tosca i niedokończona Turandot.

Jego twórczość łączy w sobie tradycje muzyki włoskiej i zdobycze opery niemieckiej (Wagner, Richard Strauss).

DDK